«جادوگران واقعی هستند. آن‌ها دستکش می‌پوشند؛ تا پنجه‌های خود را پنهان کنند. آن‌ها هیچ انگشتی ندارند. همه آن‌ها کلاه گیس می‌پوشند؛ تا سر طاس خود را پنهان کنند. ظاهر آن‌ها رنگارنگ بوده و کاملا کسل کننده هستند».
این جملات کوتاه و جذاب از کتاب جادوگران است. قصه جادوگران همان قصه همیشگی جادوگرانی در لباس زنان معمولی است؛ که کودکان به اعتقاد خود حریص را به دام خود بیندازند.
کارگردان جادوگران
کارگردان فیلم جادوگران، رابرت زمکیس را بیشتر با فیلم فارست گامپ می‌شناسیم. او علاوه بر فارست گامپ فیلم‌های مهم دیگری نیز در کارنامه دارد. او سه‌گانه «بازگشت به آینده» را در دهه هشتاد به روی پرده برد.
در سال ۲۰۰۰ «دور افتاده» را بازی تام هنکس را ساخت. این فیلم بسیار مورد تحسین مخاطبان قرار گرفت. در کارنامه زمکیس انیمیشن‌هایی همچون «قطار سریع السیر قطبی » و «بئوولف» نیز دیده می‌شود. او همچنین در سال ۲۰۰۹ «سرود کریسمس» را جلوی دوربین برد. او برای کارگردانی فارست گامپ برنده اسکار، بفتا و گلدن گلوب شد.
جادوگران جدیدترین فیلم رابرت زمکیس در اکتبر ۲۰۲۰ به بازار عرضه شد. این فیلم در ژانر کمدی فانتزی بوده و بر اساس رمانی از رولد دال ساخته شده است. پیش از این نیز بر اساس همین رمان فیلمی با همین نام در سال ۱۹۹۰ توسط نیکلاس روگ ساخته شده است. این فیلم از منتقدان نمره خوبی دریافت کرد. در تعداد زیادی از جوایز بین‌المللی کاندیدای بخش‌های مختلف شد و جوایز زیادی نیز کسب کرد.
قصه فیلم
فیلم جادوگران با روایت کسی که نمی‌دانیم کیست آغاز می‌شود. جملات آغازی این متن همان جملات آغازی فیلم است. بعد به سرعت وارد داستان می‌شویم و پسرکی را می‌بینیم که یتیم شده است. او برای گذران زندگی به خانه پر رمز و راز مادربزرگش (اوکتاویا اسپنسر) می‌رود.
مادربزرگی سرزنده، مذهبی و خرافاتی که نوه‌اش را به هر ترفندی از دست غم بیرون می‌کشد. اما زندگی بازی‌های جدید و عجیبی برای او در نظر گرفته است. چرا که جادوگران دنیا گرد آمده‌اند تا کار همه کودکان را یکسره کنند و آن‌ها را به موش تبدیل کنند.
نقاط منفی جادوگران
جادوگران نوشته رولد دال یک داستان مشهور است که میلیون‌ها کودک را در سراسر جهان مجذوب کرده و ترسانده است. با این حال و با توجه به اقتباس موفق سه دهه پیش فیلم آیا واجب است که نسخه جدیدی برای آن وجود داشته باشد؟ ایا جادوگران زمکیس نکته خاصی نسبت به جادوگران نیکلاس روگ دارد؟
رابرت زمکیس کارگردانی حرفه‌ای است. به لطف توانایی‌اش در ترکیب کردن داستان‌های شخصیت محور با جلوه‌های بصری پیشرفته، برای ارائه منظره‌های عالی می‌تواند قلب شما را به خود جلب کند.
در جادوگران بیش از هر چیز پرداخت بدون احساس به ماجرا است. ماجراها یکی پس از دیگری رخ می‌دهد؛ بی‌آنکه سیاهی و تاریکی قصه اصلی در آن جاری باشد. این خوانش از قصه اصلی حتی نمی‌تواند همدلی ایجاد کند. جادوگر بزرگ هم نمی‌تواند آنقدر که باید در کودکان فیلم ایجاد ترس کند.
وحشتی که باید از جادوگرهای خطرناک و عصبانی به وجود بیاید حس نمی‌شود. این فیلم یک کمدی کم ضرر است. همین نکته می‌تواند فلسفه چنین داستانی را زیر سوال ببرد.
نقاط مثبت جادوگران
لوکیشن‌های جذابی که زمکیس برای این فیلم انتخاب کرده است بی‌نظیر است. از خانه اسرارآمیز و گرم مادربزرگ گرفته تا هتل مجللی که در نزدیکی ساحل است. علاوه بر لوکیشین‌های زیبا، نقش آفرینی بازیگران هم تا حد زیادی می‌تواند شما را پای فیلم نگه دارد.
اوکتاویا اسپنسر و پسر بچه فیلم بازی گرم و دلنشین ی دارند. آن هاتاوی در نقش جادوگر بزرگ مهم‌ترین دلیل من برای ادامه تماشای فیلم بود. هاتاوی با استفاده از یک ترکیب عجیب و غریب از لهجه‌های اسکاندیناویایی که بیشتر از نروژی، روسی به نظر می‌رسد؛ یک اجرای منحصر به فرد و جذاب دارد.
حتی اگر اینطور باشد که زمکیس به اندازه کافی از اتمسفر اصلی داستان بهره نبرده باشد هم؛ جادوگران می‌تواند یک فیلم خانوادگی باشد؛ برای خانواده‌هایی که می‌خواهند؛ خوراکی با میزان وحشت کمتر به بچه‌هاشان نشان دهند و از کمدی فیلم و بازی آن هاتاوی لذت ببرند.
